در دنیای پیچیده و متغیر امروز، سازمان‌ها به‌طور مداوم با شرایط عدم قطعیت مواجه هستند. این شرایط می‌توانند ناشی از عوامل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و تکنولوژیکی باشند که در نهایت بر تصمیم‌گیری و استراتژی‌های سازمان تأثیر می‌گذارند. مدیریت در شرایط عدم قطعیت به تجزیه و تحلیل و مدیریت ریسک‌های مرتبط با عدم اطمینان و همچنین توسعه استراتژی‌های انعطاف‌پذیر برای مقابله با این چالش‌ها می‌پردازد.

تصمیم‌گیری یکی از مهم‌ترین فرآیندها در مدیریت و عملکرد سازمان‌ها است که بر اساس آن، مدیران و تصمیم‌گیرندگان باید از میان گزینه‌های مختلف، انتخاب مناسب را انجام دهند. تصمیم‌گیری می‌تواند به دو دسته کلی کمی (quantitative) و کیفی (qualitative) تقسیم شود. هر یک از این دو رویکرد ویژگی‌ها، مزایا و چالش‌های خاص خود را دارند.